الزامات تربیتی استفاده از بازی های آموزشی برای کاهش وابستگی به فضای مجازی در دانش آموزان دوره دوم ابتدایی

این پژوهش به منظور بررسی نقش بازی در کاهش وابستگی به فضای مجازی در دانش آموزان دوره دوم ابتدایی انجام شد. تحقیق حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری در این تحقیق به صورت تمام شمار شامل ۱۵ نفر از دانش آموزان دوره ی دوم ابتدایی برای فاز اول و ۱۵ نفر از خبرگان برای فاز دوم در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق مصاحبه نیمه ساختاریافته برای دانش آموزان و پرسش نامه مقایسه زوجی برای خبرگان (معلمان، والدین، مدیران و کارشناسان آموزش) است. روش تحلیل داده ها در این تحقیق، روش تماتیک و دیماتل فازی می باشد. نتایج نشان داد که مشارکت در بازی های گروهی و خانوادگی باعث کاهش احساس تنهایی و اضطراب در دانش آموزان و تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان می شود که این امر موجب کاهش وابستگی به فضای مجازی می گردد. براساس نتایج، مشارکت در بازی های غیررقابتی و همکارانه با دوستان باعث افزایش حس تعلق و رضایت اجتماعی در دانش آموزان می شود و بازی های تعاملی و گروهی آن ها را به فعالیت های اجتماعی واقعی، بیشتر از صرف زمان در فضای مجازی سوق می دهد و از این طریق زمان استفاده از رسانه ها را کاهش می دهد. در نهایت نتایج نشان داد که تجربه های مثبت حین بازی و تعامل با همسالان بر افزایش خودکارآمدی و اعتمادبه نفس دانش آموزان تاثیر مثبت گذاشته که می تواند به کاهش نیاز به تسکین در فضای مجازی منجر شود. بنابراین، ترویج فعالیت های تعاملی و گروهی در مدارس و جامعه به عنوان روشی موثر برای ارتقاء سلامت روانی و اجتماعی دانش آموزان و کاهش وابستگی آن ها به رسانه های دیجیتال پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

بازی ، وابستگی به فضای مجازی ، دانش آموزان دوره دوم ابتدایی