بررسی تاثیر احساس تعلق به مدرسه بر رشد اجتماعی دانش آموزان با میانجی گری فرهنگ مدرسه

از آنجا که رشد اجتماعی، بستر اصلی برای موفقیت تحصیلی، شغلی و اجتماعی درآینده است، تقویت این مهارت ها باید به یکی ازاولویت های اصلی نظام آموزشی تبدیل شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین احساس تعلق به مدرسه و رشد اجتماعی دانش آموزان با نقش میانجی گری فرهنگ مدرسه انجام شد. این مطالعه از لحاظ هدف کاربردی واز لحاظ گرد آوری داده ها نوع توصیفی-همبستگی و با رویکرد کمی انجام گرفت. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر پایه ششم شهرستان شاهرود بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و جدول جسی و مورگان، ۱۰۰ نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل سه پرسشنامه استاندارد بود که روایی و پایایی آن ها در پژوهش های پیشین تایید شده بود. داده ها با استفاده از آزمون های کولموگروف-اسمیرنوف، همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که احساس تعلق به مدرسه تاثیر مستقیم و معناداری بررشد اجتماعی دانش آموزان دارد و فرهنگ مدرسه این تاثیر را تقویت می کند. تحلیل رگرسیون نشان داد که احساس تعلق به مدرسه به تنهایی ۱۰ درصد از واریانس رشد اجتماعی دانش آموزان را توضیح می دهد. با ورود متغیر فرهنگ مدرسه، این مقدار به ۳۰ درصد افزایش یافت. در نهایت، مدل نهایی توانست ۴۲ درصد از واریانس رشد اجتماعی دانش آموزان را پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

احساس تعلق ، فرهنگ مدرسه ، رشد اجتماعی دانش آموزان ، تعاملات اجتماعی ، رگرسیون