تحلیل محتوای شعر «روباه و زاغ»

شعر و تصویر آشنای «روباه و زاغ» تبدیل به یکی از خاطرات جمعی مردم ایران گردیده و جزیی از ادبیات کودک و بزرگسال شده است. این داستان، جزو مطالب آموزنده زندگی با مضمون فریب خوردن از چاپلوسی و تملق های بی جاست و اهمیت آن در بالا بردن دقت و احتیاط در برخورد با حیله گری های کسانی است که در صدد ربودن و ضایع کردن داشته های دیگران هستند. کودکان دبستانی از شعر «روباه و زاغ» علاوه بر آن چه از اشعار حفظی در تقویت حافظه، افزایش دایره واژگانی و... می آموزند باید نتیجه مضمونی بگیرند که تعریف و تمجید بیش از حد، همیشه نمی تواند واقعی و با صداقت باشد زیرا گاه ممکن است به منظوری نامطلوب باشد. بر همین اساس مواظبت و مراقبت از داشته ها و دستاوردها باید از اصول مهم زندگی آنان باشد. آن چه هویداست این است که اغلب آموزگاران از کنار چنین مضمونی می گذرند و تنها به تکلیف حفظی آن به دانش آموزان اکتفا می کنند و درک مضمون آن را موکول به آینده و «آموختن از گذشت روزگار» می کنند. مقاله حاضر با روش توصیفی با رویکرد تحلیل محتوا درصدد آن است تا شعر حفظی «روباه و زاغ» را در برنامه درسی آموزش ابتدایی بررسی و با دو نمونه مشابه آن مقایسه اجمالی کند و از منظر روان شناسی به زوایای پنهان آن در آموزش کودکان اشاره کند. نتایج این پژوهش، آموزش تحلیل کاربردی «روباه و زاغ» برای آموزگاران به منظور ارائه مضمونی هدف دار به دانش آموزان است و نشان می دهد که کودکان دبستانی، توانایی درک آن و به کارگیری در زندگی شخصی و مخاطرات را دارند.

کلیدواژه ها:

آموزش ابتدایی ، ادبیات و شعر کودک ، چاپلوسی و فریب ، حکایت «روباه و زاغ» ، روان شناسی