نگاهی تحلیلی به آموزهها و اندیشه های امام سجاد (ع) در حوزه امور تربیتی

انسان برترین آفریده خداوند، والاترین نشانه قدرت او و مستعد اتصاف به همه کمالات است. تمام زمینههای رشد و کمال در وجود انسان نهادینه شده تا به مقام خلیفهاللهی برسد و این هدف جز با تربیت دینی و اخلاقی ممکن نیست. برای رسیدن به هدف والای قرب الی الله، باید بهترین شیوهها را انتخاب نمود. به یقین، برترین روشها که مبتنی بر شناخت حقیقت انسان و همه ابعاد وجودی اوست، تنها در کلام و سیره معصومان(ع) جستجو میشود. هدف از رسالت معصومان(ع) نیز فراهم کردن زمینههای رشد و تعالی انسان و رهانیدن او از گمراهیها و هدایت به سوی نور است. همه تلاش انبیا و معصومان(ع) این بوده که انسان تربیت کنند. از دیدگاه اسلام و مکتب تشیع، بهترین راه تربیت انسان، پیروی از وحی الهی و سنت معصومین(ع) است. این مقاله با رویکرد نظری و تحلیلی و با هدف ایجاد زمینه و بستر مناسب برای آشنائی مخاطبین با آموزهها و اندیشه های امام سجاد (ع) در حوزه امور تربیتی با تکیه بر صحیفه سجادیه و کاربرد آنها در صحنهی عمل و ادارهی صحیح جامعه اسلامی، نوشته شده است. آنچه که ضرورت انجام چنین تحقیقی را سبب میشود، نگرش نادرست اجتماع نسبت به این امام بزرگوار میباشد که صرفا از زاویهی یک عابد زاهد منزوی از اجتماع به ایشان نگریسته میشود و نه یک امام جامع الشرایط که در اوج عبادت و عرفان هم به جامع به اجتماع و حکومت توجه دارد و هر دو را با هم میبیند و این دیدگاهها از همان دعاهای فردی قابل استنتاج و استخراج است.

کلیدواژه ها:

امام سجاد (ع) ، تربیت ، الگوی تربیتی