برنامه ریزی درسی برای توسعه خلاقیت و نوآوری در دانش آموزان ابتدایی

هدف این پژوهش بررسی چگونگی طراحی برنامه های درسی در مدارس ابتدایی برای ایجاد محیطی خلاقانه و نوآورانه است که موجب تقویت خلاقیت و نوآوری دانش آموزان شود. روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی و ترکیبی (کمی و کیفی) انجام شد. جامعه آماری شامل ۱۰۰ معلم و ۳۰۰ دانش آموز از مدارس ابتدایی شهر اردبیل بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه استاندارد خلاقیت تورنس، مصاحبه نیمه ساخته با معلمان و مدیران مدارس و مشاهده فعالیت های کلاسی بودند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (مانند آزمون t و تحلیل واریانس) و تحلیل مضمون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که برنامه های درسی نوآورانه تاثیر مثبتی بر خلاقیت دانش آموزان دارند و محیط های یادگیری فعال و مبتنی بر فناوری موجب افزایش انگیزه، علاقه مندی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان می شوند. همچنین، کمبود منابع آموزشی و آموزش های معلمان از مهم ترین چالش ها برای اجرای این برنامه ها شناسایی شد. بر اساس نتایج، پیشنهاد می شود که به تامین منابع آموزشی و آموزش های ویژه برای معلمان توجه بیشتری صورت گیرد تا محیط های یادگیری خلاقانه تر و نوآورانه تری فراهم شود.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی نوآورانه ، خلاقیت دانش آموزان ، محیط یادگیری ، آموزش ابتدایی ، یادگیری فعال ، فناوری آموزشی