تاثیر پرخاشگری بر میزان محبوبیت دانش آموزان

رفتارهای اجتماعی دانش آموزان، از جمله محبوبیت و پرخاشگری، نقشی کلیدی در شکل دهی شخصیت، تعاملات اجتماعی و موفقیت تحصیلی آنان ایفا می کند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین محبوبیت و پرخاشگری در دانش آموزان، به روش کمی و همبستگی در پاییز سال ۱۴۰۳ انجام شد. نمونه پژوهش شامل ۲۷ دانش آموز دبیرستان شایستگان کرمانشاه بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) و روش «انتخاب دوستان محبوب» گردآوری و با نرم افزار SPSS تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین پرخاشگری و محبوبیت رابطه منفی و معناداری وجود دارد (r = -۰.۹۱۶, p < ۰.۰۰۱)، به گونه ای که افزایش پرخاشگری با کاهش قابل توجه محبوبیت همراه بود. دانش آموزانی که رفتارهای پرخاشگرانه کمتری داشتند، از مهارت های اجتماعی بهتر و تعاملات مثبت تری با همسالان خود برخوردار بودند، در حالی که پرخاشگری بالا منجر به پذیرش اجتماعی کمتر و کاهش محبوبیت شد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که پرخاشگری می تواند روابط اجتماعی را تضعیف کرده و اعتمادبه نفس دانش آموزان را کاهش دهد. در بلندمدت، این رفتارها ممکن است بر شکل گیری شخصیت دانش آموزان و جایگاه آن ها در میان همسالان اثر منفی بگذارد. بر این اساس، ضرورت طراحی و اجرای مداخلات آموزشی و روان شناختی برای کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و تقویت مهارت های اجتماعی در مدارس آشکار می شود. همچنین پیشنهاد می شود پژوهش های آینده با جامعه آماری گسترده تر و بررسی متغیرهای میانجی مانند هوش هیجانی، سبک های دلبستگی و محیط خانوادگی انجام شوند.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، محبوبیت ، روابط اجتماعی ، مهارت های اجتماعی