احیاء جیوه یونی به روش بیولوژیک در پساب پتروشیمی

روشهای بیولوژیک یکی از روشهای مؤثر کاهش جیوه یونی در پساب های صنعتی است. هدف اصلی این تحقیق بررسی میزان کاهش جیوه یونی براثر احیا به جیوه فلزی توسط باکتری جدا شده از لجن پساب پتروشیمی می باشد. به منظور تعیین میزان غلظت جیوه یونی موجود در پساب پتروشیمی از دستگاه جذب اتمی سیستم بخار سرد استفاده شد. سپس باکتری از پساب پتروشیمی جداسازی و پس از تعیین محیط کشت مناسب میزان مقاومت (توانایی رشد و زنده ماندن در حضور کلرید جیوه در محیط کشت) باکتری به جیوه و میزان کاهش بیولوژیک جیوه یونی از طریق تبدیل آن به جیوه فلزی توسط باکتری بررسی شد. بررسی میزان مقاومت باکتری به جیوه در محیط کشت پپتون واتر با اسیدیته خنث در دمای 37˚C در غلظت های 120, 40 mg/l در شرایط هم زدن 130 دور در دقیقه و استاتیک بررسی شد. میزان کاهش جیوه یونی و تبدیل آنب ه جیوه فلزی توسط باکتری در محیط کشت پپتون و اتر حاوی غلظتهای 2/40, 5ppm در دمای 37˚C با اسیدیته خنثی و سرعت هم زدن 130 دور در دقیقه بعد از 24 و 48 ساعت بررسی شد. نتایج نشان داد که میزان غلظت جیوه یونی اندازه گیری شده در پساب پتروشیمی بین 42/83, 2/5 ppm است. از میان باکتریهای ایزوله شده از پساب و لجن پتروشیمی، تنها باکتری پسودوموناس پوتیدا از مقاومت خوبی در برابر جیوه برخوردار بود. نتایج بدست آمده پس از 48، 24 و 72 ساعت نشان داد که باکتری می تواند در شرایط دمایی 37˚C و هم زدن پس از 24 و 48 ساعت تا غلظت 40 ppm و پس از 72 ساعت تا غلظت 80 ppm رشد نماید اما در شرایط استاتیک پس از 48 و 72 ساعت رشد مشابهی در غلظت 40 ppm لرید جیوه مشاهده شد. میانگین احیای جیوه پس از 24 و 48 ساعت به ترتیب 99 و 99/7 درصد بدست آمد.

کلیدواژه ها:

جیوه ، باکتری پسودوموناس پوتیدا ، پساب حاوی جیوه ، احیاء بیولوژیک جیوه