نگاهی جامعه شناختی به تعاملات خانواده و مدرسه و نقش آن در جامعه پذیری

جامعه پذیری نوعی فرآیند کنش متقابل اجتماعی است که در آن، فرد هنجارها، ارزش ها و دیگر عناصر اجتماعی، فرهنگی و سیاسی موجود در گروه یا محیط پیرامون خود را فرا می گیرد، آن را درونی و با شخصیت خود یگانه می کند. فرایند جامعه پذیری در خانواده به طور غیر رسمی و با میزان بالای روابط عاطفی و به دور از روابط خشک و کلیشه ای صورت می گیرد. در مدرسه فرایند جامعه پذیری به طور رسمی و با اجرای احکام خشک و غیرعاطفی همراه است. هدف مشترک تمام عوامل جامعه پذیری آن است که هنجارها، ارزش ها، اعتقادات مذهبی، اجتماعی، اخلاقی و ... را در فرد درونی نمایند. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی، نقش خانواده و مدرسه و تعاملات این دو نهاد در جامعه پذیری تبیین شده است. این مقاله به این پرسش پاسخ می دهد که جامعه پذیری چیست؟ تعاملات خانواده و مدرسه و نقش آن در جامعه پذیری چگونه است؟ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی جامعه شناختی تعاملات خانواده و مدرسه و نقش آن در جامعه پذیری انجام شده است. می توان گفت تعامل خانواده و مدرسه نقش مهمی در جامعه پذیری فرزندان دارد و مشکلات سوء رفتار اجتماعی را در مسیر بهبود قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، مدرسه ، تعاملات خانواده و مدرسه ، جامعه پذیری