سیمای تربیت اخلاقی و نفسانی دراشعار و دیدگاه سعدی شیرازی و بانو پروین اعتصامی

تربیت عبارت است از انتخاب رفتار و گفتار مناسب، ایجاد شرایط و عوامل لازم و کمک به شخص مورد تربیت، تا بتواند استعدادهای نهفته اش را در تمام ابعاد وجودی خویش به طور هماهنگ پرورش داده و شکوفا سازد و به سوی هدف و کمال مطلوب، به تدریج حرکت کند. تربیت آن قدر مفهوم والایی است که حتی دین نیز برای تربیت انسان به یک فرد شایسته کمالات آمده است. سعدی، حکیمی فرزانه و عارفی وارسته است که آثار وی چه منظوم و چه منثور، دربرگیرنده اندیشه های والای تربیتی است. آشنایی سعدی با فرهنگ و معارف اسلامی، جلوه ای خاص به آثار گران سنگ وی بخشیده است. او به بررسی اخلاق و نقش آن در مناسبات انسانی و اجتماعی می پردازد. دراین باره او حتی از بیان دیدگاه های تربیتی برای کودکان نیز غافل نشده است. پروین اعتصامی نیز مانند سعدی یکی از شاعران ما در دوره معاصر است که به مباحث اخلاقی در اشعار خود توجه کرده است. پروین با استفاده از فن مناظره مفاهیم مدنظر خود را به خواننده القا می کند و توصیه های اخلاقی را به شیوه دلنشین به خواننده منتقل می کند. در این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی به برسی دیدگاه دو شاعر گرانقدر ادب پارسی در باب تربیت اخلاقی و نفسانی میپردازیم.

کلیدواژه ها:

تربیت ، سعدی ، پروین اعتصامی