تاثیر جهت گیری مذهبی و سبک زندگی دانش آموز

هدف این پژوهش بررسی رابطه جهت گیری مذهبی (اسلامی) و سبک زندگی سالم در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران بود. پژوهش حاضر بر اساس ماهیت و روش، یک پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق دانش آموزان مقطع متوسطه دوم منطقه ۳ شهر تهران که تعداد آنها ۱۴۵۳۵ نفر می باشد، بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۴۰ نفر برآورد شد و از روش نمونه گیری خوشه ای که یکی از شیوه های نمونه گیری احتمالی است، استفاده شد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت والکر (۱۹۸۷)، پرسشنامه جهت گیری های درونی و بیرونی مذهبی آلپورت و راس (۱۹۵۰) بودند. به منظور تجزیه وتحلیل آزمون فرضیات، از آزمون کولموگروف- اسمینروف برای نرمال بودن و از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تک متغیره برای سنجش فرضیه استفاده شد. نتایج نشان داد که جهت گیری مذهبی (درونی و بیرونی) با سبک زندگی سالم در دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری داشت. و جهتگیری مذهبی بیرونی و درونی در تبیین سبک زندگی سالم در دانش آموزان نقش معناداری داشت و ضریب تاثیر آن بترتیب برابر ۱۵۸/۰ و ۴۳۲/۰ بود.

کلیدواژه ها:

سبک زندگی سالم ، جهت گیری مذهبی ، دانش آموزان