پیش بینی آسیب پذیری روانی-بدنی بر اساس عدم تحمل بلاتکلیفی با نقش واسطه های انعطاف پذیری روانشناختی

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی آسیب پذیری روانی-بدنی بر اساس عدم تحمل بلاتکلیفی با نقش واسطه های انعطاف پذیری روانشناختی انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به روش توصیفی-همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد بهبهان در سال تحصیلی ۱۴۰۲ بودند که تعداد ۲۰۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از ابزارهای چک لیست نشانگان روانی SCL.۹۰.R دراگوتیس و همکاران (۱۹۷۳)، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی فریستون و همکاران (۱۹۹۴) و پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی دنیس و وندورال (۲۰۱۰) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS ۲۴ و AMOS ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد مدل فرضی پژوهش از برازش مطلوب برخوردار بود؛ آسیب پذیری روانی-بدنی بر اساس عدم تحمل بلاتکلیفی قابل پیش بینی است؛ آسیب پذیری روانی-بدنی بر اساس انعطاف پذیری روان شناختی قابل پیش بینی است. همچنین آسیب پذیری روانی-بدنی بر اساس عدم تحمل بلاتکلیفی با نقش واسطه های انعطاف پذیری روانشناختی قابل پیش بینی است. در نتیجه می توان گفت انعطاف پذیری روانشناختی نقش بسزایی در کاهش عدم تحمل بلاتکلیفی در برابر آسیب پذیری روانی-بدنی دارد.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری روانی-بدنی ، عدم تحمل بلاتکلیفی ، انعطاف پذیری روانشناختی