پیشبینی امید به زندگی مادران بر اساس هوش هیجانی و حمایت عاطفی ادراک شده

مقدمه: امید به زندگی یکی از عوامل بسیار مهم زندگی است که بر بهبود کیفیت زندگی تاثیر بسزایی دارد، بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی امید به زندگی بر اساس هوش هیجانی و حمایت عاطفی ادراک شده در مادران شهر تهران انجام گرفت. روش پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی بود، ابزار پژوهش شامل پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر، پرسشنامه هوش هیجانی شوت و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده مقیاس خانواده پروسیدانلو و هلر بود. تجزیه وتحلیل داده ها در نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ و با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. بر اساس یافته های این مطالعه، میانگین کلی امید به زندگی مادران ۴۳/۱۱۴، میانگین نمره کلی هوش هیجانی ۱۱۰/۰۱۴، و حمایت عاطفی ادراک شده ۸/۶۷۱ بود. همبستگی مثبت و معناداری بین امید به زندگی و هوش هیجانی وجود داشت (P<۰/۰۱؛ r=۰/۷۳۳). همبستگی مثبت و معناداری بین امید به زندگی و حمایت عاطفی ادراک شده وجود داشت (P<۰/۰۱؛ r=۰/۷۱۴)؛ و یافته ها حاکی از همبستگی مثبت و معناداری بین هوش هیجانی و حمایت عاطفی ادراک شده در این پژوهش می باشد (P<۰/۰۱؛ r=۰/۴۶۰). بر اساس نتایج این مطالعه، بین امید به زندگی مادر با هوش هیجانی مادر و حمایت عاطفی ادراک شده رابطه مثبت معناداری وجود داشت و بین دو متغیر پیش بین هوش هیجانی و حمایت عاطفی ادراک شده رابطه معنادار مثبتی وجود دارد، بنابراین می توان گفت آموزش و اجرای مداخلاتی در جهت افزایش هوش هیجانی و حمایت عاطفی، می تواند زمینه ساز افزایش امید به زندگی مادران شود.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، هوش هیجانی ، حمایت عاطفی ادراک شده