تاثیر حضور درمدارس عادی بررشد عاطفی واجتماعی کودکان بانیاز های ویژه

حضور کودکان با نیازهای ویژه در مدارس عادی یکی از رویکردهای نوین آموزشی است که هدف آن فراهم آوردن فرصت های برابر یادگیری و تعامل اجتماعی برای تمامی کودکان می باشد. این رویکرد علاوه بر ارتقای مهارت های تحصیلی، تاثیر قابل توجهی بر رشد عاطفی و اجتماعی این کودکان دارد. مطالعات متعدد نشان داده اند که حضور در محیط های آموزشی تلفیقی، باعث افزایش اعتماد به نفس، کاهش احساس انزوا و تقویت مهارت های ارتباطی کودکان دارای نیازهای ویژه می شود. همچنین، این حضور موجب شکل گیری حس تعلق، پذیرش اجتماعی و بهبود تعاملات دوستانه با همسالان می گردد که از عوامل اساسی رشد عاطفی و اجتماعی به شمار می آیند. با این حال، برای تحقق این اهداف، نیاز است که مدارس عادی با ایجاد ساختارهای حمایتی، آموزش معلمان و افزایش آگاهی دانش آموزان عادی نسبت به تفاوت های فردی، شرایط مناسبی را فراهم آورند. در غیر این صورت، ممکن است این کودکان با چالش هایی مانند استرس، فشار روانی و عدم پذیرش اجتماعی مواجه شوند که می تواند تاثیرات منفی بر رشد آنها داشته باشد. بر این اساس، این پژوهش به بررسی تاثیر حضور کودکان با نیازهای ویژه در مدارس عادی بر رشد عاطفی و اجتماعی آنان پرداخته و راهکارهایی برای بهبود این روند ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

حضور کودکان با نیازهای ویژه ، مدارس عادی ، رشد عاطفی ، رشد اجتماعی ، آموزش تلفیقی ، اعتماد به نفس ، پذیرش اجتماعی ، حمایت های آموزشی