بررسی ابعاد محیط زیستی پروژه های نوسازی شهری در کلان شهرها

نوسازی شهری در کلان شهرهای ایران به عنوان یکی از راهبردهای اصلی بهسازی فضاهای ناکارآمد، با چالش های زیست محیطی متعددی مواجه است که در صورت بی توجهی، می توانند موجب تخریب منابع طبیعی، افزایش ناپایداری شهری و کاهش زیست پذیری شوند. بررسی ساختارهای اجرایی، محتوای پروژه ها و تجارب داخلی و خارجی نشان می دهد که رویکردهای کالبدی و اقتصادی غالب، بدون درنظر گرفتن شاخص های محیط زیستی، منجر به بازتولید مشکلات زیربنایی می شوند. مرور منابع نشان داد که نادیده گرفتن ابعادی چون کیفیت هوا، مدیریت پسماند، حفظ پوشش گیاهی، بهره گیری از طراحی پایدار و شاخص های زیست پذیری، از عوامل اصلی ناکارآمدی نوسازی در ایران است. از سوی دیگر، تجارب موفق جهانی تاکید دارند که همگرایی میان طراحی معماری، برنامه ریزی شهری و سیاست گذاری محیط زیستی، استفاده از ارزیابی های علمی، مشارکت شهروندان، و ارتقاء دانش زیست محیطی مدیران پروژه، می تواند به موفقیت نوسازی پایدار منجر شود. یافته ها بیانگر آن است که تحول در رویکرد نوسازی شهری با تکیه بر مولفه های زیست محیطی و بازنگری در نظام مدیریت شهری، ضرورتی انکارناپذیر برای تحقق توسعه شهری پایدار در کلان شهرهای ایران است.

کلیدواژه ها:

نوسازی شهری ، محیط زیست شهری ، کلان شهر ، پایداری ، زیست پذیری.