بررسی برنامه های درسی مبتنی بر مهارت های زندگی در پرورش اعتماد به نفس دانش آموزان

اعتماد به نفس یکی از مولفه های کلیدی سلامت روان و موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان است که نقش بسزایی در رشد و بالندگی آنان ایفا می کند. پژوهش های متعدد نشان داده اند که اعتماد به نفس بالا با عملکرد تحصیلی بهتر، روابط اجتماعی سالم تر و توانایی مقابله موثرتر با چالش های زندگی ارتباط معناداری دارد. در مقابل، کمبود اعتماد به نفس می تواند منجر به اضطراب، کناره گیری، عملکرد تحصیلی ضعیف و کاهش تاب آوری در مواجهه با مشکلات شود. در دهه های اخیر، با درک اهمیت این سازه روانشناختی، توجه ویژه ای به روش های پرورش و تقویت اعتماد به نفس در محیط های آموزشی معطوف شده است. یکی از رویکردهای نوین و موثر در این زمینه، استفاده از برنامه های درسی مبتنی بر مهارت های زندگی است. مهارت های زندگی مجموعه ای از توانمندی های روان اجتماعی هستند که افراد را برای مقابله با چالش های روزمره و تصمیم گیری های آگاهانه آماده می کنند. این مهارت ها شامل خودآگاهی، همدلی، تفکر انتقادی، حل مسئله، تصمیم گیری، مهارت های ارتباطی، مدیریت هیجان ها و مقابله با استرس می شوند. هدف اصلی این مقاله مروری، بررسی و تحلیل جامع تاثیر برنامه های درسی مبتنی بر مهارت های زندگی بر پرورش اعتماد به نفس دانش آموزان است. این مقاله با استناد به یافته های پژوهشی موجود، به واکاوی مکانیسم هایی می پردازد که از طریق آن ها مهارت های زندگی می توانند به افزایش اعتماد به نفس در دانش آموزان کمک کنند. تمرکز بر این رویکرد، به مدارس و سیاست گذاران آموزشی این امکان را می دهد تا با درک عمیق تر از ارتباط بین مهارت های زندگی و اعتماد به نفس، برنامه های آموزشی کارآمدتری را طراحی و اجرا نمایند. یافته های این مقاله نشان می دهد که برنامه های درسی جامع و مبتنی بر مهارت های زندگی، با توانمندسازی دانش آموزان در جنبه های مختلف زندگی فردی و اجتماعی، بستر مناسبی را برای رشد و توسعه پایدار اعتماد به نفس فراهم می آورند. در نهایت، این مقاله به ارائه رهنمودهایی برای طراحی و اجرای اثربخش چنین برنامه هایی در نظام آموزشی می پردازد تا بتوان از پتانسیل کامل آن ها در پرورش نسلی با اعتماد به نفس بالا بهره مند شد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، اعتماد به نفس ، دانش آموزان ، برنامه های درسی ، آموزش