میزان فلوئور آب شرب و شاخص DMF در دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر زاهدان در سال 1385

مقدمه: یکی از مهمترین مسائل بهداتی مورد توجه و مشکلات و ناراحی هایی که اکثر افراد در طول زندگی خود با آن مواجه می شوند، پوسیدگی دندان است. این مسئله بویژه در کشورهای در حال توسعه از روند رو به رشدی برخوردار بوده است از سالها قبل مشخص شده است که دریافت حد معینی از فلوراید از طریق آب آشامیدنی یا سایر حاملهای موضعی فلوراید باعث کاهش پوسیدگی از طریق افزایش مقاومت دندان ها یا کاهش قابلیت انحلال مینا می گردد. هدف از این تحقیق تعیین میزان فلوراید آب شرب شهر زاهدان و شاخص DMF در دانش آموزان ابتدائی زاهدان در سال 1385 می باشد. روش کار: این مطالعه مقطعی بر روی 800 دانش آموز ابتدائی زاهدان با نمونه گیری تصادفی خوشه ای برای محاسبه DMF و تعداد 34 نمونه جهت تعیین میزان فلوراید آب شهر زاهدان انجام شد. عمل نمونه برداری از ایستگاههای تأمین کننده آب شرب شهر و آب شرب مدارس انجام گردید. فلوئور آب با روش اسپادنز و توسط یک دستگاه اسپکتروفتمتر مدل U4000-DR تعیین گردید. تعیین DMF و معاینه دانش آموزان توسط بهداشت کار دهان و دندان صورت گرفت و اطلاعات لازم در فرم مربوطه ثبت شد و با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و درصد) و تحلیلی (آزمون t) در نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: میانگین غلظت فلوراید آب شرب شهر و DMF دانش آموزان به ترتیب 0/57 l/mg و 2/4 بدست آمد. بیشترین مقدار DMF در 9 ساله ها با میانگین 3/0 و کمترین مقدار آن مربوط به 12 ساله ها با میانگین 1/9 بود. میانگین DMF در دختران به طور معنی داری کمتر از پسران بود (P>0/05). بحث: میانگین DMF در دانش آموزان 12 ساله با توجه به طبقه بندی WHO در سطح دوم قرار دارد و با هدف آن تا سال 2010 فاصله زیادی دارد. میزان فلوئور آب شرب پائین تر از حد توصیه شده می باشد. لذا فلوئور مورد نیاز بدن را بایستی از طریق عمل فلوئورزنی آب، استفاده از حامل های موضعی فلوراید و یا نوشیدنی های فلوئوردار نظیر چای و مواد غذایی دیگر تأمین نمود. همانطوری که طبق نظر WHO هیچ اساسی برای تغییر سیاست بهداشت همگانی در کاربرد فلوراید برای پیشگیری از پوسیدگی دندان وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

، DMF ، فلوئور ، دندان ، فلوئوروزیس ، آب شرب