ارزیابی اثر افزودن الیاف درونی فولادی و آرامید بر مقاومت های فشاری، کششی و خمشی بتن

بتن یکی از رایج ترین مصالح ساختمانی به علت در دسترس بودن و هزینه ی تولید پایین می باشد. یکی از کاستی های این مصالح رایج کمبود مقاومت کششی است که در سال های اخیر به کمک افزودن الیاف درونی به آن بهبود یافته است. پژوهشگران فراوانی گونه های مختلفی از الیاف درونی را برای بهبود ویژگی های مکانیکی بتن مورد مطالعه قرار داده اند. با این وجود، به علت پیچیدگی رفتار بتن به عنوان مصالحی ترکیبی و ناهمگن، شناخت رفتار بتن های دارای الیاف درونی که به آن بتن های الیافی نیز گفته میشود آسان نیست. از این رو، یافتن ویژگیهای مکانیکی بتن شامل مقاومت فشاری، مقاومت کششی و مقاومت خمشی بتن های الیافی همواره مورد توجه مهندسان و پژوهشگران بوده است. در این پژوهش تلاش میشود دو گونه سنتی و نوین از الیاف به عنوان الیاف درونی بتن به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور، الیاف فولادی به عنوان یکی از رایجترین الیاف درونی و الیاف آرامید که در دسته الیاف نوین قرار میگیرند با درصدهای مختلف به مخلوط بتن اضافه میشوند و ویژگیهای مکانیکی بتن های الیافی تولید شده شامل مقاومت فشاری، مقاومت کششی و مقاومت خمشی آنها در زمانهای مختلف عمل آوری مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در پایان نیز، درصدهای بهینه از هر گونه از الیاف برای بهبود هر یک از ویژگیهای مکانیکی بتن گزارش خواهند شد و رابطه ی بین مقاومت فشاری با مقاومت کششی و با مقاومت خمشی بتن های الیافی به دست خواهد آمد.

کلیدواژه ها:

الیاف درونی ، الیاف فولادی ، الیاف آرامید ، مقاومت فشاری ، مقاومت کششی ، مقاومت خمشی