مدیریت پسماند شهری هوشمند: الگویی نظری برای توسعه پایدار در کلان شهرهای ایران

افزایش جمعیت شهرنشین و گسترش الگوی مصرف در دهه های اخیر مدیریت پسماند شهری را به یکی از چالش های جدی مدیریت شهری تبدیل کرده است. روش های سنتی جمع آوری و دفع پسماند دیگر کارایی گذشته را ندارند و پیامدهای زیست محیطی و بهداشتی قابل توجهی به همراه داشته اند. در چنین شرایطی مدیریت هوشمند پسماند به عنوان رویکردی نوین مبتنی بر فناوری های دیجیتال (اینترنت اشیا، هوش مصنوعی و داده کاوی) مطرح شده است که می تواند با بهینه سازی فرایندها، کاهش هزینه ها و کاهش آلودگی، مسیر دستیابی به توسعه پایدار شهری را هموار سازد. این مقاله به صورت نظری به بررسی مفاهیم و مبانی علمی مدیریت هوشمند پسماند و ارتباط آن با توسعه پایدار پرداخته و تجربه های جهانی در این زمینه را مرور می کند. سپس وضعیت مدیریت پسماند در کلان شهرهای ایران تحلیل شده و الزامات استقرار مدیریت پسماند شهری هوشمند و موانع اصلی پیش روی آن تبیین می گردد. بر اساس اسناد بالادستی و تجارب موفق جهانی، راهبردهایی پیشنهادی ارائه شده است تا به عنوان یک الگوی نظری، گذار از سیستم سنتی به سیستم هوشمند مدیریت پسماند در کلان شهرهای ایران تسهیل شود. دستاورد اجرای چنین الگویی، ارتقای زیست پذیری شهرها، حفظ محیط زیست شهری برای نسل های آینده و تحقق اهداف توسعه پایدار خواهد بود.

کلیدواژه ها:

پسماند شهری ، دفع پسماند ، محیط زیست شهری ، مدیریت هوشمند