بررسی رابطه سبک های رهبری معلمان با رضایت شغلی و عملکرد دانش آموزان

این مقاله مروری با هدف بررسی رابطه بین سبک های رهبری معلمان با رضایت شغلی و عملکرد دانش آموزان تدوین شده است. رهبری آموزشی به عنوان یکی از مولفه های اساسی در ارتقاء کیفیت آموزش و یادگیری، تاثیر مستقیم و غیرمستقیمی بر انگیزش، رضایت شغلی معلمان و در نهایت، عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارد. در این راستا، پژوهش حاضر با رویکرد مروری و تحلیلی به بررسی مطالعات انجام شده در بازه زمانی ۱۳۷۲ تا ۱۴۰۳ پرداخته است. اطلاعات و داده های پژوهش از پایگاه های علمی معتبر نظیر *CIVILICA*، نشریات علمی-پژوهشی داخلی و پایان نامه های تحصیلات تکمیلی استخراج شده اند.بر اساس یافته های مرور شده، سبک رهبری تحولی و مشارکتی معلمان و مدیران مدارس، بیشترین همبستگی را با افزایش رضایت شغلی معلمان و ارتقای عملکرد تحصیلی دانش آموزان داشته اند. در مقابل، سبک های آمرانه و سنتی، رضایت شغلی پایین تری در معلمان ایجاد کرده اند و ارتباط ضعیف تری با عملکرد مثبت دانش آموزان داشته اند. همچنین، عوامل واسطه ای نظیر فرهنگ سازمانی، شیوه ارزشیابی، فضای مدرسه و ویژگی های فردی معلمان نیز در تقویت یا تضعیف این روابط موثر بوده اند.یافته ها نشان می دهند که اعمال سبک های رهبری انگیزشی، مبتنی بر ارتباط موثر، چشم انداز روشن، تقویت خودکارآمدی و مشارکت فعال معلمان، نقش بسزایی در بهبود فرآیند یاددهی-یادگیری دارد. به علاوه، ضرورت بازآموزی مدیران و معلمان در راستای بهره گیری از سبک های نوین رهبری در نظام آموزشی کشور امری حیاتی است. در پایان، این مقاله با ارائه پیشنهاداتی کاربردی برای سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزشی به منظور بهبود ساختار رهبری آموزشی، به کار خود خاتمه می دهد.

کلیدواژه ها:

سبک رهبری معلمان ، رضایت شغلی ، عملکرد دانش آموزان ، رهبری تحولی ، آموزش و پرورش ، انگیزش شغلی ، کیفیت تدریس.