رابطه طرحواره های ناکارآمد و فرسودگی شغلی با نقش میانجی سرمایه روانشناختی در معلمان ابتدایی شهر بجنورد

هدف از پژوهش حاضر، تبیین رابطه طرحواره ناکارآمد و فرسودگی شغلی با نقش میانجی سرمایه روانشناختی بود. تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان مدارس ابتدایی پسرانه شهر بجنورد بود که با استفاده از فرمول کوکران و به روش تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه بود که عبارت بودند از پرسشنامه طرحواره ناکارآمد اولیه یانگ (فرم کوتاه) (۲۰۰۶)، فرسودگی شغلی مسلچ (۱۹۸۱) و سرمایه روانشناختی لوتانز (۲۰۰۷). ابزار تحقیق دارای روایی صوری و محتوایی بوده و پایایی نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که به ترتیب عبارت است از ۸۵/۰، ۹۳/۰ و ۹۰/۰. نتایج تحقیق نشان داد که بین طرحواره ناکارآمد و فرسودگی شغلی رابطه مثبت وجود دارد. داده ها با استفاده از نرم افزار PLS تحلیل شد. بین رابطه طرحواره ناکارآمد و سرمایه روانشناختی رابطه منفی و همچنین بین فرسودگی شغلی وسرمایه روانشناختی نیز رابطه منفی وجود دارد. بر این اساس فرضیه اصلی پژوهش تایید گردید.

کلیدواژه ها:

طرحواره ناکارآمد ، فرسودگی شغلی ، سرمایه روانشناختی ، معلمان ابتدایی