بررسی تاثیر ابزار های دیجیتال و فناوری های تعاملی در تحول فرآیند آموزش و کلاسداری

تحول در نظام های آموزشی در عصر حاضر بیش از هر زمان دیگری با بهره گیری از فناوری های نوین و ابزارهای دیجیتال پیوند خورده است. ورود این فناوری ها به کلاس های درس، موجب دگرگونی عمیق در شیوه های تدریس، نحوه تعامل میان معلم و دانش آموز، و ساختار محتوای آموزشی شده است. از یک سو، فناوری های تعاملی با فراهم کردن بستر یادگیری چندرسانه ای، جذاب و پویا، توانسته اند به افزایش انگیزه و مشارکت فراگیران کمک کنند و یادگیری را از حالت حافظه محور به فرآیندی فعال، معنا دار و تجربه محور تبدیل نمایند. از سوی دیگر، معلمان نیز با بهره گیری از این ابزارها، می توانند نقش خود را از ناقل دانش به تسهیل گر فرآیند یادگیری ارتقا دهند و از طریق آموزش مبتنی بر پروژه، شبیه سازی، واقعیت افزوده و واقعیت مجازی، تجربه های یادگیری موثرتری خلق کنند. با این حال، بهره برداری از فناوری در آموزش با چالش هایی نیز مواجه است. کمبود زیرساخت های فناورانه، نابرابری در دسترسی به ابزارهای دیجیتال، ضعف در آموزش های تخصصی برای معلمان، و موانع فرهنگی و اجتماعی از جمله عواملی هستند که می توانند روند تحول آموزشی را کند یا محدود سازند. تفاوت های فرهنگی در نگرش به فناوری، نگرانی خانواده ها و مدارس از کاهش تعامل انسانی یا افت نظارت تربیتی، و مقاومت در برابر تغییر، از مهم ترین موانع فرهنگی در پذیرش فناوری های نوین در آموزش به شمار می روند. در صورت فراهم بودن شرایط لازم، فناوری های نوین می توانند به ارتقای کیفیت یادگیری، توسعه مهارت های قرن بیست و یکم، و ایجاد عدالت آموزشی کمک شایانی نمایند. به طور کلی، آموزش فناورمحور نیازمند نگاهی چندلایه، فرهنگ سازی مستمر، و تعامل پویا میان همه عوامل درگیر در فرآیند تعلیم و تربیت است تا بتواند در مسیر تحول و توسعه آموزش نقشی موثر ایفا کند.

کلیدواژه ها:

ابزار دیجیتال ، فناوری تعاملی ، تحول ، آموزش ، کلاسداری