نقش اکوسیستم های نوآوری در توسعه کارآفرینی پایدار: مطالعه ای ترکیبی

تحقیقات دو دهه اخیر نشان می دهد که «اکوسیستم نوآوری» به عنوان آرایشی پویا از بازیگران، نهادها و منابع، می تواند محرک اصلی کارآفرینی پایدار در اقتصادهای محلی و جهانی باشد. این مقاله، با رویکردی ترکیبی، به واکاوی پیوند میان ابعاد نهادی، فناورانه و فرهنگی اکوسیستم های نوآوری و پیامدهای آن بر پایداری کسب وکارهای نوپا می پردازد. نخست، ادبیات مفهومی کارآفرینی پایدار و چارچوب های تحلیلی اکوسیستم کارآفرینی مرور شده است. سپس در یک طرح «اکتشافی-توضیحی» داده های کیفی حاصل از مصاحبه با ۲۷ کارآفرین و سیاست گذار کلیدی و نیز داده های کمی حاصل از پیمایش ۲۴۳ شرکت نوپا تلفیق گردید. نتایج نشان می دهد که سرمایه اجتماعی، زیرساخت دیجیتال و حمایت شبکه ای شتاب دهنده ها سه پیش بین عمده برای تداوم نوآوری و بقای کسب وکارند؛ به طوری که ۶۱ درصد از واریانس «رشد سه ساله پایدار» را تبیین می کنند. یافته ها همچنین نشان می دهد سیاست های محلی که سرمایه گذاری خطرپذیر را با آموزش مبتنی بر مهارت های آینده نگر ترکیب کرده اند، نرخ شکست استارت آپ ها را ۱۸٪ کاهش داده اند. مقاله با بحث درباره راهبردهای تقویت پیوند دانشگاه، صنعت و دولت و پیشنهادهایی برای پژوهش های آینده پایان می یابد.**واژگان کلیدی**: کارآفرینی پایدار؛ اکوسیستم نوآوری؛ شرکت های نوپا؛ سرمایه اجتماعی