طراحی فضای یادگیری: معلم، معمار محیط آموزشی

تحولات نوین آموزشی، بازاندیشی در مفهوم فضا را به یکی از الزامات اساسی برای ارتقای کیفیت یادگیری تبدیل کرده است. این مقاله با رویکرد تحلیلی–توصیفی و بر پایه مطالعات کتابخانه ای و تحلیل مقالات علمی، به بررسی نقش معلم به عنوان طراح و معمار محیط آموزشی می پردازد. هدف اصلی، تبیین چگونگی تاثیر طراحی محیط بر یادگیری، رفتار، انگیزش و خلاقیت دانش آموزان و تحلیل ظرفیت های محیطی برای پرورش تعاملات سازنده در کلاس درس است. یافته ها نشان می دهد که فضا نه تنها ظرف فیزیکی یادگیری، بلکه عامل موثر بر کنش های روانی و اجتماعی دانش آموزان محسوب می شود. در این راستا، معلم با سازمان دهی آگاهانه محیط آموزشی، می تواند زمینه ساز کاهش تنش های رفتاری، افزایش مشارکت فعال و ایجاد تجربه های یادگیری معنادار شود. نتایج مقاله تاکید می کند که طراحی موثر فضا نیازمند رویکردی چندبعدی است که جنبه های روان شناختی، زیبایی شناختی، کالبدی و دیجیتال را دربر بگیرد. همچنین مشارکت دانش آموزان در فرایند شکل دهی فضا، عامل مهمی در ارتقای حس تعلق و خودتنظیمی است. این مقاله در نهایت، چشم اندازی از آینده مدرسه سازی ارائه می دهد که در آن معلم نه فقط انتقال دهنده دانش، بلکه معمار خلاق محیط های یادگیری است.

کلیدواژه ها:

فضای یادگیری ، طراحی آموزشی ، معلم ، محیط مدرسه ، انگیزش تحصیلی ، رفتار دانش آموزی