رابطه جهت گیری مذهبی (اسلامی) با سلامت عمومی روان در دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی رابطه جهت گیری مذهبی (اسلامی) با سلامت عمومی روان در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران است. پژوهش حاضر بر اساس ماهیت و روش، یک پژوهش توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری تحقیق دانش آموزان مقطع متوسطه دوم منطقه ۳ شهر تهران که تعداد آنها ۱۴۵۳۵ نفر می باشد، بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۴۰ نفر برآورد شد و از روش نمونه گیری خوشه ای که یکی از شیوه های نمونه گیری احتمالی است، استفاده شد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش ، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ (۱۹۷۲) و پرسشنامه جهت گیری های درونی و بیرونی مذهبی آلپورت و راس (۱۹۵۰) بوده است. به منظور تجزیه وتحلیل آزمون فرضیات، از آزمون کولموگروف- اسمینروف برای نرمال بودن و از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تک متغیره برای سنجش فرضیه ها استفاده شد. نتایج نشان داد که جهت گیری مذهبی (درونی و بیرونی) با سلامت عمومی روان در دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری داشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که میزان اثرگذاری جهت گیری مذهبی بیرونی و درونی در تبین سلامت عمومی روان دانش آموزان بترتیب برابر ۱۳۵/۰ و ۳۴۸/۰ بود.

کلیدواژه ها:

دانش اموزان ، سلامت عمومی روان ، جهت گیری مذهبی (اسلامی)