نقش بازی های تربیتی در ترویج احترام و توسعه هم زیستی در مدرسه

مدارس به عنوان نخستین عرصه های رسمی جامعه پذیری کودکان، نقش مهمی در آموزش و نهادینه سازی ارزش های انسانی از جمله احترام، هم زیستی مسالمت آمیز و تعامل سازنده دارند. در این میان، بازی های تربیتی به ویژه در دوره ابتدایی، می توانند بستری کارآمد برای آموزش غیرمستقیم این ارزش ها فراهم آورند. هدف این مقاله، بررسی نقش بازی های تربیتی در تقویت فرهنگ احترام متقابل، هم پذیری و مهارت های اجتماعی در میان دانش آموزان مدارس ابتدایی است. روش این پژوهش به شیوه مروری و تحلیلی بوده و با اتکا بر منابع کتابی و علمی فارسی و لاتین صورت گرفته است. یافته های حاصل از مطالعات نظری، پژوهش های میدانی و آموزه های تربیتی اسلامی نشان می دهد که بازی های گروهی ساختارمند، نقش موثری در توسعه مهارت های ارتباطی، کاهش رفتارهای پرخاشگرانه، افزایش حس مسئولیت پذیری و ارتقای هم دلی و مدارا در کودکان ایفا می کنند. همچنین، در متون اسلامی نیز بر اهمیت تعامل مهرآمیز، تقویت روحیه ی مشارکت و پرورش فضیلت هایی چون احترام و همکاری از طریق روش هایی چون بازی و همراهی تاکید شده است. بر اساس شواهد، بازی های تربیتی نه تنها به عنوان ابزاری سرگرم کننده بلکه به عنوان یک ابزار راهبردی در فرآیند یاددهی-یادگیری محسوب می شوند که با استفاده از آن ها می توان بستر فرهنگی لازم برای پرورش نسلی هم زیست، با اخلاق و تعامل گرا را فراهم ساخت. در پایان، مقاله پیشنهاد می دهد که طراحی و اجرای برنامه های آموزشی مبتنی بر بازی در ساختار رسمی آموزش، مورد توجه سیاست گذاران و مربیان قرار گیرد تا از طریق تجربه ی عملی و لذت بخش، ارزش های بنیادین انسانی در نسل آینده نهادینه شود.

کلیدواژه ها:

بازی های تربیتی ، احترام متقابل ، هم زیستی ، مهارت های اجتماعی ، آموزش اخلاقی ، تعامل دانش آموزان ، تربیت اسلامی ، بازی گروهی