رابطه ساختار برنامه ریزی درسی مدرسه با تعادل روانی دانش آموزان

هدف این تحقیق بررسی رابطه ساختار برنامه ریزی درسی مدرسه با تعادل روانی دانش آموزان بود. با توجه به اهمیت سلامت روان در موفقیت تحصیلی و رشد فردی دانش آموزان، مطالعه حاضر به بررسی چگونگی تاثیر ساختار و کیفیت برنامه ریزی درسی بر تعادل روانی آنان پرداخت. روش تحقیق از نوع مروری بود و داده ها از منابع علمی و پژوهشی معتبر جمع آوری و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که برنامه ریزی درسی منسجم، هماهنگ و متناسب با نیازهای روانی و آموزشی دانش آموزان باعث کاهش استرس و اضطراب، افزایش رضایت تحصیلی و تقویت سلامت روان آنان می شود. همچنین نقش معلمان در اجرای صحیح برنامه ریزی و ایجاد محیط حمایتی و انگیزشی، به عنوان عاملی مهم در ارتقای تعادل روانی دانش آموزان شناسایی گردید. علاوه بر این، محیط فیزیکی و روانی مدرسه نیز در بهبود شرایط روانی دانش آموزان تاثیرگذار بود. نتیجه گیری کلی این است که برای ارتقای تعادل روانی دانش آموزان، لازم است برنامه ریزی درسی به گونه ای طراحی و اجرا شود که علاوه بر اهداف آموزشی، نیازهای روانی دانش آموزان را نیز پوشش دهد. همچنین آموزش مهارت های روانشناختی به معلمان و توجه به محیط آموزشی می تواند اثربخشی برنامه ریزی درسی را افزایش دهد. این تحقیق بر اهمیت تلفیق رویکردهای روانشناختی و آموزشی در برنامه ریزی درسی تاکید دارد تا سلامت روانی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان بهبود یابد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، تعادل روانی ، سلامت روانی ، عملکرد تحصیلی