تاثیر آموزش مبتنی بر فناوری بر افزایش مهارت های ارتباطی دانش آموزان طیف اوتیسم

طیف اوتیسم یکی از اختلالات رشدی است که بر توانایی های ارتباطی و اجتماعی افراد تاثیر قابل توجهی می گذارد. دانش آموزان مبتلا به اوتیسم اغلب با چالش هایی در برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی روبه رو هستند که می تواند بر فرایند یادگیری و تعاملات اجتماعی آنان تاثیر منفی بگذارد. در سال های اخیر، آموزش مبتنی بر فناوری به عنوان روشی نوین و کارآمد در بهبود مهارت های ارتباطی این دانش آموزان مورد توجه قرار گرفته است. فناوری های آموزشی شامل استفاده از نرم افزارهای تعاملی، برنامه های موبایلی، بازی های رایانه ای، و واقعیت مجازی است که با بهره گیری از تصاویر، صداها و تعاملات چندرسانه ای، فرصت های متنوعی برای تمرین و تقویت مهارت های ارتباطی فراهم می کنند. مطالعات متعددی نشان داده اند که آموزش مبتنی بر فناوری می تواند موجب افزایش توانایی دانش آموزان طیف اوتیسم در درک زبان، بیان احساسات، و برقراری ارتباط با دیگران شود. این روش آموزشی با ایجاد محیطی کم فشار و قابل تنظیم، امکان تمرین مکرر و شخصی سازی آموزش را فراهم می آورد که به بهبود خودکارآمدی و انگیزه یادگیری کمک می کند. همچنین، فناوری می تواند به دانش آموزان کمک کند تا مهارت های غیرکلامی مانند تماس چشمی، زبان بدن، و تشخیص حالات چهره را بهتر فراگیرند.

کلیدواژه ها:

طیف اوتیسم ، مهارت های ارتباطی ، آموزش مبتنی بر فناوری ، تعاملات اجتماعی ، نرم افزارهای تعاملی