تقابل سیاست خارجی ایران-آمریکا در قبال رژیم صهیونیستی در غرب آسیا (تاکید بر عملیات ۷ اکتبر و وعده ی صادق)

از زمان شکل گیری رژیم صهیونیستی در می ماه ۱۹۴۸ در منطقه استراتژیک غرب آسیا، روند ها و تحولات عظیم منطقه ای رشد صعودی داشته است. ایالات متحده آمریکا به عنوان متحد استراتژیک و از حامیان منحصربه فرد منطقه ای و فرامنطقه ای رژیم صهیونیستی به حساب می آید که این عامل روابط آمریکا با کشور های منطقه را تحت الشعاع قرار داده است. جمهوری اسلامی ایران به عنوان مهم ترین قدرت منطقه ای با توجه به جهان بینی سیاسی و ایدئولوژی ساختاری آن به طور مستقیم نسبت به مسئله فلسطین و اسرائیل، در حلقه محوری مبارزه قرار گرفته است. با توجه به این واقعیت، در پژوهش حاضر، در پی پاسخ به این سوال اساسی هستیم که نمود اصلی تقابل سیاست خارجی ایران-آمریکا در مسئله رژیم صهیونیستی در غرب آسیا با تمرکز بر عملیات وعده صادق و طوفان الاقصی در عرصه های نظامی-امنیتی و سیاسی-اقتصادی چیست؟ یافته های تحقیق نشان می دهد، ایران با اتخاذ صبر راهبردی، داغ نمودن فضای مضروف منافع منطقه ای توسط متحدان استراتژیک منطقه ای خود یا محور مقاومت به «قورباغه آب پز» و «تهاجم و ترور سمی بیولوژیک گونه» علیه رژیم؛ به محدود سازی منافع و سیاست خارجی پانزی آمریکا پرداخت. در این پژوهش، با کاربست نظریه نوواقع گرایی و با بهره-گیری از نظریه سازه انگاری، به شیوه تبیینی-تحلیلی و روش تحقیق کتابخانه ای و اینترنتی و با ارائه راهکارها و پیشنهاد ات راهبردی موضوع پژوهش مورد تبیین قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

"ایران-آمریکا" ، "تقابل" ، "عملیات ۷ اکتبر و وعده صادق" ، "محور مقاومت" ، "رژیم صهیونیستی"