نقش ارتباط مدرسه با خانواده در بهبود خودانگیختگی تحصیلی

هدف از این تحقیق بررسی نقش تعامل خانواده و مدرسه در بهبود خودانگیختگی تحصیلی دانش آموزان بود. روش تحقیق به شیوه مروری انجام شد که با استفاده از تحلیل اسناد، مقالات و پژوهش های موجود در این زمینه صورت گرفت. در این راستا، بیش از ۱۰ منبع علمی و پژوهشی معتبر تحلیل و بررسی گردید تا دیدگاه های مختلف پیرامون موضوع مورد نظر گردآوری شود. یافته های این تحقیق نشان داد که تعامل مستمر و موثر بین خانواده و مدرسه، به ویژه مشارکت والدین در فعالیت های آموزشی و تربیتی مدرسه، تاثیر قابل توجهی بر ارتقای انگیزه و خودانگیختگی تحصیلی دانش آموزان دارد. همچنین، هماهنگی در اهداف تربیتی و روش های آموزشی بین والدین و معلمان، بهبود عملکرد تحصیلی و ارتقای سلامت روانی دانش آموزان را به دنبال دارد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که برنامه ریزی و اجرای جلسات مشاوره والدین و معلمان، استفاده از فناوری های ارتباطی برای تسهیل همکاری والدین با مدرسه و ارائه کارگاه های آموزشی به والدین، می تواند در بهبود خودانگیختگی تحصیلی دانش آموزان نقش مهمی ایفا کند. در نهایت، می توان نتیجه گرفت که تعامل مستمر و سازنده بین خانواده و مدرسه، به عنوان یک رویکرد جامع و کارآمد، به ایجاد محیطی مثبت و انگیزشی برای دانش آموزان و ارتقای کیفیت فرآیند یادگیری آنان منجر می شود.

کلیدواژه ها:

تعامل خانواده و مدرسه ، خودانگیختگی تحصیلی ، مشارکت والدین ، عملکرد تحصیلی دانش آموزان.