مقایسه ی سبک شعری خاقانی باسبک شاعران معرفی شده درکتاب فارسی دوازدهم

چکیده شعر فارسی در طول تاریخ خود شاهد شکل گیری سبک های گوناگونی بوده که هر کدام بازتاب دهنده ی ویژگی های زبانی، فکری و فرهنگی دوره ای خاص هستند. خاقانی شروانی، از شاعران بزرگ قرن ششم هجری، نماینده ی سبک فخیم آذربایجانی است؛ سبکی که با پیچیدگی زبانی، ترکیبات سنگین، ارجاعات علمی و تاریخی و صنایع ادبی پیشرفته شناخته می شود. در مقابل، شاعران معرفی شده در کتاب فارسی دوازدهم مانند سعدی، حافظ، بیدل دهلوی، نیما یوشیج و سهراب سپهری، سبک هایی متفاوت و متنوع را نمایندگی می کنند. سعدی و حافظ با زبان روان و عرفان گرایی، بیدل با ذهن گرایی عرفانی، نیما با نوآوری در قالب و محتوای اجتماعی، و سهراب با سادگی و طبیعت محوری، هر کدام راهی متفاوت از خاقانی در پیش گرفته اند. این مقاله با رویکرد تطبیقی به بررسی تفاوت ها و اشتراک های سبک خاقانی با این شاعران می پردازد و نشان می دهد چگونه شعر فارسی از فخامت قرون میانه به سمت سادگی، تنوع و مردمی تر شدن در عصر معاصر حرکت کرده است.

کلیدواژه ها:

سبک خاقانی ، سبک آذربایجانی ، مقایسه با سعدی ، مقایسه با حافظ