زاغه نشینی و ویژگی های کالبدی وتاب آوری در محله حجت منطقه 2 شهر مشهد

توسعه شهری و بهبود درآمدهای مبتنی بر آن سبب شده است تا باتوجه به کاهش فرصت های درآمدزایی در شهرهای کوچک و روستاها مردم برای کسب درآمد و بهبود معیشت خود به زندگی در شهرها روی آورند. حال اینکه ورود به شهرهای در حال توسعه و یا توسعه یافته هزینه های زیادی را به این خانواده ها تحمیل می نماید. راه حل این مشکل کاهش هزینه های محل سکونت می باشد. این امر بدان معنی است که این گروه از مهاجران برای زندگی در شهرها می بایست به جهت مدیریت درآمد و هزینه به حاشینه نشینی روی آورند. شهرها بعنوان یکی از اصلی ترین مراکز سکونتگاهی در دنیا شناخته می شود، حال اینکه فرآیند رشد و توسعه شهری با توجه به ویژگی های حوزه های زندگی شهری متفاوت می باشد. اکثر شهرهای درحال توسعه در فرآیند خود درگیر چالش های مختلف مدیریتی واجرایی می گردد. ظهور بافت های خودروی شهری و گسترش سکونتگاههای غیررسمی یکی از مسائلی است که شهرهای بزرگ به آن مبتلا هستند. شهرمشهد از جمله شهرهایی است که با مشکل حاشیه نشینی روبرو می باشد و در معرض ساخت وسازهای بی ضابطه قرارگرفته و از بافت اجتماعی وکالبدی بسیار نامناسبی درمناطق حاشیه نشینی برخوردار است. سکونتگاههای غیررسمی یکی از چالش های اساسی در نظام مدیریت و برنامه ریزی شهری ایران می باشد از جمله زاغه نشینی و تاب آوری کالبدی پایین مواجه است. هدف تحقیق حاضر بررسی عوامل و معضلات سکونتگاههای غیررسمی مشهد با تاکید بر پایداری کالبدی و تاب آوری در محله حجت شهر مشهد می باشد. مطالعات این پروژه از روش کیفی و توصیفی-تحلیلی می باشد که از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسنادی ومیدانی از طریق پرسشنامه و با حجم نمونه 378 نفر به بررسی می پردازد. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شده و داده های پرسشنامه در نرم افزارspss وارد شده و با استفاده از مدل تحلیل عاملی اکتشافی و رگرسیون چند متغیره مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نتایج حاصل از تحقیق بیانگر این امر است که با بهره گیری از معیارها و شاخصهای کالبدی می توان تاب آوری این سکونتگاه ها را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه غیررسمی ، پایداری کالبدی ، کلانشهر مشهد