بررسی تطبیقی خلقت انسان در قرآن کریم و نظریه داروین

هدف این مقاله، بررسی تطبیقی مفهوم خلقت انسان در قرآن کریم و نظریه فرگشت داروین با تاکید بر وجوه اشتراک و افتراق این دو دیدگاه است. اهمیت تحقیق از آنجا نشات می گیرد که امروزه تقابل علم و دین، به ویژه در حوزه انسان شناسی، به یکی از چالش های فکری در جهان اسلام تبدیل شده است. روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی است و داده ها از طریق مطالعه آیات قرآن، تفاسیر معتبر (مانند المیزان)، آثار داروین، و پژوهش های اندیشمندان معاصر گردآوری شده اند. یافته ها نشان می دهند که قرآن با تاکید بر «هدفمندی خلقت» و«نفخ روح» ، انسان را موجودی فراتر از فرگشت فیزیکی می داند، در حالی که داروینیسم بر تصادف و انتخاب طبیعی به عنوان موتور محرکه فرگشت تاکید می کند. با این حال، برخی تلاش های فلسفی (مانند تکامل الهیاتی) و تفسیرهای نوین قرآنی مانند: تطبیق «سلاله من طین» با DNA امکان گفتگوی این دو رویکرد را فراهم می سازد. این مقاله پیشنهاد می کند که با پرهیز از تفسیرهای تحت اللفظی و تقلیل گرایی، می توان به خوانشی سازنده از رابطه علم و دین دست یافت.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، نظریه فرگشت داروین ، خلقت انسان ، علم و دین