بررسی نقش هوش مصنوعی در نابرابری های آموزشی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش هوش مصنوعی در نابرابری های آموزشی و تحلیل ظرفیت ها و چالش های این فناوری در ارتقای عدالت آموزشی است. با توجه به گسترش نابرابری های آموزشی ناشی از تفاوت های اقتصادی، اجتماعی و جغرافیایی، هوش مصنوعی به عنوان ابزاری نوین مطرح شده که می تواند از طریق شخصی سازی یادگیری، تسهیل دسترسی به منابع آموزشی با کیفیت و شناسایی زودهنگام افت تحصیلی، به کاهش شکاف های آموزشی کمک کند. روش تحقیق به صورت مروری و توصیفی بوده و با مرور منابع علمی و تحلیل مطالعات موردی منتشرشده بین سال های اخیر، ابعاد مختلف تاثیر هوش مصنوعی بر عدالت آموزشی بررسی شده است. یافته ها نشان می دهد که هوش مصنوعی با فراهم سازی آموزش شخصی سازی شده، افزایش دسترسی به آموزش در مناطق محروم، شناسایی استعدادها و نقاط ضعف دانش آموزان و ارائه فرصت های یادگیری متنوع، پتانسیل بالایی در کاهش نابرابری های آموزشی دارد. با این حال، چالش هایی نظیر نابرابری دسترسی به فناوری، کمبود زیرساخت های دیجیتال، هزینه های پیاده سازی و دغدغه های اخلاقی از جمله موانع تحقق کامل این ظرفیت ها به شمار می روند. در نهایت، نتیجه گیری پژوهش حاکی از آن است که بهره گیری هدفمند و عادلانه از هوش مصنوعی، همراه با رفع موانع زیرساختی و ارتقای سواد دیجیتال، می تواند گامی موثر در جهت تحقق عدالت آموزشی و کاهش نابرابری ها باشد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، نابرابری آموزشی ، عدالت آموزشی ، شخصی سازی یادگیری ، دسترسی به آموزش