تاملی بر نقش آموزش های پروژه محور بر انگیزش تحصیلی در دانش آموزان

آموزش پروژه محور (PBL) به عنوان یک رویکرد فعال یادگیری، با تمرکز بر حل مسئله، همکاری و تولید محصول نهایی، تاثیر قابل توجهی بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان دارد. این روش با ایجاد بستری معنادار و کاربردی، علاقه ذاتی یادگیرندگان را برمی انگیزد و از طریق درگیر کردن آن ها در فرآیند یادگیری، انگیزش درونی را تقویت می کند. پژوهش ها نشان می دهند که PBL با تاکید بر خودمختاری، شایستگی و ارتباط (بر اساس تئوری خودتعیین گری دسی و ریان)، نیازهای روان شناختی اساسی دانش آموزان را ارضا می کند و به افزایش پشتکار و تعهد تحصیلی منجر می شود. در این روش، دانش آموزان با انتخاب موضوعات مرتبط با زندگی واقعی، احساس مالکیت بر یادگیری خود را تجربه می کنند که این امر به کاهش بی حوصلگی و افزایش مشارکت فعال می انجامد. همچنین، ماهیت تعاملی پروژه ها، تقویت مهارت های اجتماعی مانند همکاری و ارتباطات را در پی دارد که خود به عنوان عوامل مکمل، انگیزش تحصیلی را بهبود می بخشد. مطالعات تطبیقی حاکی از آن است که دانش آموزان در محیط های PBL نسبت به روش های سنتی، از سطح انگیزه بالاتر و اضطراب کمتری برخوردارند. علاوه بر این، بازخورد مستمر و ارزیابی فرآیندمحور در PBL، به جای تمرکز صرف بر نتایج، به دانش آموزان کمک می کند تا نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کنند و احساس شایستگی کنند. این رویکرد به ویژه برای دانش آموزان با عملکرد پایین موثر است، زیرا فرصت های متعدد برای اصلاح و پیشرفت فراهم می کند. با این حال، موفقیت PBL مستلزم آماده سازی معلمان به عنوان تسهیل گر، طراحی پروژه های متناسب با سطح رشد شناختی دانش آموزان و تدارک منابع کافی است. در مجموع، آموزش پروژه محور با ترکیب عناصر شناختی، عاطفی و اجتماعی، به عنوان یک راهبرد کارآمد برای غلبه بر چالش های انگیزشی در نظام های آموزشی شناخته می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش پروژه محور ، انگیزش تحصیلی ، انگیزش درونی ، تئوری خودتعیین گری ، یادگیری فعال.