بررسی تطبیقی مبانی تعلیم و تربیت در قرآن کریم و نظریه های نوین آموزشی

این مقاله به بررسی تطبیقی مبانی تعلیم و تربیت در قرآن کریم و نظریه های نوین آموزشی می پردازد. هدف اصلی، شناسایی نقاط اشتراک و افتراق این دو رویکرد و تبیین چگونگی بهره برداری از دستاوردهای نظریه های نوین در چارچوب مبانی قرآنی است. در بخش اول، مبانی انسان شناسی (فطرت الهی، کرامت انسانی، استعدادها، هدف خلقت)، معرفت شناسی (وحی، عقل، حس، شهود) و ارزش شناسی (سعادت دنیا و آخرت، اخلاق) در قرآن کریم تبیین می شود. سپس، مروری بر مهم ترین نظریه های نوین آموزشی شامل رفتارگرایی، شناخت گرایی، سازنده گرایی، انسان گرایی و نظریه انتقادی ارائه می گردد. در ادامه، تحلیل تطبیقی میان این دو رویکرد صورت می گیرد که نشان می دهد تفاوت های اساسی در جهان بینی، اهداف غایی و جایگاه وحی وجود دارد، در حالی که شباهت هایی در تاکید بر پتانسیل های انسانی، یادگیری فعال و نقش معلم به عنوان تسهیل کننده مشاهده می شود. در نهایت، مقاله به این نتیجه می رسد که با رویکردی هوشمندانه و انتقادی، و از طریق فرآیندهای بومی سازی و اسلامی سازی، می توان از دستاوردهای نظریه های نوین برای غنای نظام تعلیم و تربیت اسلامی بهره برد، به گونه ای که این نظام هم پاسخگوی نیازهای عصر حاضر باشد و هم ریشه های عمیق در آموزه های متعالی قرآن کریم داشته باشد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: تعلیم و تربیت اسلامی ، قرآن کریم ، نظریه های نوین آموزشی ، انسان شناسی قرآنی ، معرفت شناسی قرآنی ، بومی سازی ، اسلامی سازی.