سازوکارهای یادگیری مبتنی بر خودباوری: نقش راهبردهای نوین تدریس در پرورش سرمایه روانی دانش آموزان

در نظام آموزشی قرن بیست ویکم، یکی از اهداف کلیدی آموزش وپرورش، پرورش دانش آموزانی است که نه تنها در حوزه دانشی توانمند باشند، بلکه از سرمایه روان شناختی قوی، به ویژه خودباوری، انگیزش درونی، تاب آوری و امید برخوردار باشند. این مقاله با تمرکز بر جایگاه راهبردهای نوین تدریس در ارتقای مولفه های روان شناختی دانش آموزان، به بررسی چگونگی شکل گیری خودکارآمدی و اعتماد به نفس از طریق الگوهایی چون یادگیری مسئله محور، بازی محور، کاوش محور و معکوس می پردازد. نتایج مطالعات پیشین و شواهد نظری گویای آن است که محیط های یاددهی انعطاف پذیر و مشارکتی، بسترهایی پویا برای تجربه موفقیت، بیان خود، غلبه بر اضطراب و شکوفایی شخصیتی فراهم می آورند. بر این اساس، تجدیدنظر در نقش معلم از ناقل دانش به تسهیل گر یادگیری، ضرورتی راهبردی برای توانمندسازی روان شناختی نسل نوین تلقی می شود.واژگان کلیدی:سرمایه روان شناختی، خودباوری تحصیلی، راهبردهای نوین تدریس، یادگیری مشارکتی