اهمیت روش های تدریس نوین بر شکل گیری اعتمادبه نفس دانش آموزان

اعتمادبه نفس تحصیلی یکی از عوامل اساسی در موفقیت و رضایت دانش آموزان از فرایند یادگیری به شمار می رود. روش های تدریس سنتی و معلم محور، گاه سبب می شود دانش آموزان به صورت منفعل به دریافت اطلاعات پرداخته و در ارزیابی خود تردید کنند. در مقابل، روش های تدریس نوین همچون یادگیری مشارکتی، پروژه محور، مسئله محور و مبتنی بر بازی می تواند با درگیرساختن فعال دانش آموز در فرایند یادگیری، زمینه رشد اعتمادبه نفس را فراهم آورد. این پژوهش با هدف بررسی نقش روش های تدریس نوین در شکل گیری و تقویت اعتمادبه نفس دانش آموزان صورت گرفت. با مرور ادبیات نظری و ارائه شواهد تجربی، نشان داده می شود که مشارکت فعال در حل مسائل، تجربه کار گروهی، مسئولیت پذیری در پروژه های مشترک و دریافت بازخورد سازنده، همگی در باور فرد نسبت به توانایی خویش نقش دارد. یافته های کیفی و کمی حاصل از مصاحبه با معلمان و مشاهده میدانی کلاس ها، حاکی از بهبود قابل توجه انگیزش تحصیلی و کاهش اضطراب عملکرد در دانش آموزانی است که با روش های تدریس نوین آموزش دیده اند. در عین حال، موانعی همچون تراکم بالای کلاس، زمان محدود، و عدم آمادگی معلمان برای تغییر رویکرد، اجرای گسترده این روش ها را دشوار می کند. پژوهش حاضر ضمن تحلیل این موانع، پیشنهادهایی برای ارتقای کیفیت روش های تدریس نوین و تقویت اعتمادبه نفس دانش آموزان ارائه می دهد.واژگان کلیدی: روش های تدریس نوین، اعتمادبه نفس دانش آموز، یادگیری مشارکتی