طراحی ارزشیابی های کیفی و تکوینی برای بهبود یادگیری واقعی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش و تاثیر طراحی ارزشیابی های کیفی و تکوینی بر بهبود یادگیری واقعی دانش آموزان در محیط های آموزشی بود. در نظام های آموزشی سنتی، ارزشیابی غالبا محدود به آزمون های پایانی، نمره دهی و سنجش های کمی است که بیشتر بر حفظ طوطی وار مطالب و رقابت تاکید دارند. در مقابل، ارزشیابی تکوینی با تمرکز بر فرآیند یادگیری، ارائه بازخورد مستمر، تقویت خودسنجی و مشارکت فعال دانش آموزان، بستری فراهم می کند که در آن، یادگیرنده در مسیر رشد فردی و علمی قرار می گیرد. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی بوده و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، مستندات نظری و بررسی یافته های پژوهش های پیشین انجام شده است. یافته ها نشان داد که ارزشیابی های تکوینی می توانند مشارکت کلامی دانش آموزان را افزایش دهند، اعتمادبه نفس آنان را در بیان نظرات تقویت کنند، فرصت های یادگیری فردی و گروهی را گسترش دهند، و به بهبود ارتباط معلم و دانش آموز کمک کنند. همچنین، استفاده از ابزارهای کیفی نظیر پوشه ی کار، گزارش عملکرد، مشاهده هدفمند، مصاحبه و چک لیست، درک عمیق تری از میزان پیشرفت تحصیلی و نیازهای آموزشی دانش آموز فراهم می آورد. در پایان، پژوهش بر ضرورت تغییر نگرش نسبت به ارزشیابی در سطح مدرسه ای و نظام آموزشی تاکید دارد و پیشنهاد می کند که ارزشیابی تکوینی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از فرآیند یاددهی-یادگیری در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی تکوینی ، یادگیری واقعی ، بازخورد ، مشارکت فعال ، پوشه کار ، یادگیری کیفی ، خودسنجی.