ارائه الگوی ساختاری اضطراب امتحان بر اساس کمال گرایی با میانجی گری ترس از ارزیابی منفی در دانش آموزان شهر تهران

پژوهش حاضر باهدف ارائه الگوی ساختاری اضطراب امتحان بر اساس کمال گرایی با میانجی­گری ترس از ارزیابی منفی در دانش­آموزان انجام شده است. طرح پژوهش توصیفی از نوع مدل­سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بودند که با روش نمونه گیری در دسترس، ۵۰۰ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای اندازهگیری متغیرهای پژوهش از سیاهه اضطراب امتحان (TAI) ابوالقاسمی و همکاران(۱۳۷۵)، مقیاس کمال گرایی چندبعدی(MPS) هویت و فلت (۱۹۹۱) و فرم کوتاه مقیاس ترس از ارزیابی منفی (BFNE) لری(۱۹۸۳) استفاده شد. داده­ها با ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار ۲۴SPSS و AMOS تحلیل شد. نشان داد که بین کمال گرایی با میانجی­گری ترس از ارزیابی منفی با اضطراب امتحان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰۱/۰>P). همچنین نتایج نشان داد مسیرهای مستقیم این پژوهش معنادار شدند و مسیرهای غیرمستقیم کمال گرایی از طریق نقش میانجی ترس از ارزیابی منفی بر اضطراب امتحان معنادار بود. بر اساس یافتههای این پژوهش، مدل نهایی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود (۰۵۸/۰=RMSEA و ۰۵/۰>P-value). این یافته ها بر اهمیت توجه به کمال گرایی و ترس از ارزیابی منفی به عنوان عوامل موثر در ایجاد اضطراب امتحان تاکید می کند و می تواند به طراحی برنامه های مداخله ای برای کاهش اضطراب در دانش آموزان کمک کند.

کلیدواژه ها:

اضطراب امتحان ، ترس از ارزیابی منفی ، کمال گرایی