بررسی چالش های آموزش مهارت های اجتماعی به نوجوانان ناشنوا در محیط مدرسه

آموزش مهارت های اجتماعی به نوجوانان ناشنوا در محیط مدرسه با چالش های متعددی روبه رو است که این امر نیازمند توجه ویژه به روش های آموزشی، امکانات ارتباطی و بسترهای روان شناختی است. ناشنوایی به دلیل محدودیت های زبانی و ارتباطی، تاثیر مستقیمی بر تعاملات اجتماعی و یادگیری مهارت های ضروری مانند حل مسئله، همکاری و خودتنظیمی دارد. این پژوهش با هدف بررسی چالش های آموزش مهارت های اجتماعی به نوجوانان ناشنوا در مدارس و ارائه راهکارهای موثر انجام شده است. مهم ترین چالش های شناسایی شده شامل محدودیت های زبانی (کمبود تسلط به زبان اشاره و سیستم های ارتباطی جایگزین)، نقص در روش های آموزشی (عدم تطابق محتوا با نیازهای ناشنوایان)، کمبود معلمان آموزش دیده در حوزه ناشنوایی، و موانع روان شناختی مانند کاهش اعتمادبه نفس و انزوای اجتماعی است. همچنین، نقش محیط مدرسه در تسهیل یا تضعیف یادگیری مهارت های اجتماعی مورد تاکید قرار گرفته است. برای غلبه بر این چالش ها، راهکارهایی مانند توسعه برنامه های آموزشی مبتنی بر زبان اشاره، استفاده از فناوری های کمکی (مانند نرم افزارهای بصری و لرزشی)، آموزش تلفیقی (ترکیب دانش آموزان ناشنوا و شنوا)، و توانمندسازی معلمان از طریق دوره های تخصصی پیشنهاد شده است. همچنین، تقویت حمایت های روان شناختی و مشارکت خانواده ها در فرآیند یادگیری ضروری است. این پژوهش نشان می دهد که بهبود کیفیت آموزش مهارت های اجتماعی به نوجوانان ناشنوا مستلزم رویکرد چندبعدی است که در آن عوامل زبانی، آموزشی، فناورانه و عاطفی به صورت هماهنگ مورد توجه قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

نوجوانان ناشنوا ، مهارت های اجتماعی ، چالش های آموزشی ، زبان اشاره