رویکردهای نوین در مدیریت تعارضات آموزشی: از نظریه تا عمل

مدیریت تعارضات آموزشی یکی از مولفه های کلیدی در ایجاد محیط های یادگیری موثر و پایدار است. تعارضات، به عنوان بخشی اجتناب ناپذیر از تعاملات انسانی در محیط های آموزشی، می توانند منجر به نتایج سازنده یا مخرب شوند. این مقاله با هدف بررسی جامع و تحلیلی رویکردهای نوین در مدیریت تعارضات آموزشی، از مرحله نظریه پردازی تا اجرای عملی، تدوین شده است. در ابتدا، انواع تعارضات در محیط های آموزشی، از جمله تعارضات بین معلمان و دانش آموزان، میان همکاران، و میان خانواده ها و مدارس مورد بررسی قرار گرفته اند. عوامل ریشه ای بروز تعارضات نظیر تفاوت های فرهنگی، ساختارهای سازمانی، و ضعف در ارتباطات نیز تحلیل شده اند. در ادامه، روش های نوین مدیریت تعارضات شامل میانجی گری آموزشی، تقویت مهارت های ارتباطی، آموزش مدیریت هیجانات، توسعه فرهنگ همکاری و استفاده از فناوری های دیجیتال معرفی شده اند. این مقاله با بهره گیری از مطالعات موردی و بررسی شواهد تجربی، به تحلیل مزایا و چالش های این رویکردها می پردازد. نتایج نشان می دهد که استفاده از رویکردهای نوین نه تنها منجر به کاهش تعارضات و بهبود روابط انسانی در محیط های آموزشی می شود، بلکه با ارتقای کیفیت یادگیری، افزایش رضایت شغلی معلمان و دانش آموزان، و ایجاد محیطی سالم تر، به تحقق اهداف توسعه پایدار در نظام های آموزشی کمک می کند. مقاله در پایان به ارائه پیشنهاداتی برای سیاست گذاران و مدیران آموزشی جهت بکارگیری موثر این رویکردها می پردازد.

کلیدواژه ها:

مدیریت تعارضات آموزشی ، رویکردهای نوین ، مهارت های ارتباطی ، میانجی گری در آموزش ، فناوری آموزشی ، تعاملات سازنده