مرور تاثیر برنامه های آموزش والدین بر کاهش خشونت فرزندان در مدارس ابتدایی

خشونت در مدارس ابتدایی به عنوان یک معضل رو به رشد، پیامدهای منفی جدی بر رشد تحصیلی، اجتماعی و روانی دانش آموزان دارد. این پدیده نه تنها محیط آموزشی را ناامن می سازد، بلکه می تواند منجر به کاهش عملکرد تحصیلی، مشکلات رفتاری، و اختلالات عاطفی در کودکان شود. عوامل متعددی در بروز خشونت در مدارس نقش دارند که از جمله آن ها می توان به عوامل فردی (مانند ویژگی های شخصیتی، مهارت های حل مسئله ضعیف)، خانوادگی (مانند سبک های فرزندپروری نامناسب، تجربه خشونت در خانواده)، و عوامل محیطی (مانند جو نامناسب مدرسه، عدم نظارت کافی) اشاره کرد. پژوهش های بسیاری نشان داده اند که خانواده به عنوان اولین و مهم ترین نهاد اجتماعی سازی، نقش اساسی در شکل گیری رفتارهای کودکان ایفا می کند. سبک های فرزندپروری والدین، نحوه ارتباط آن ها با فرزندان، و مهارت هایی که والدین برای حل تعارض و مدیریت خشم به فرزندان خود آموزش می دهند، همگی می توانند در پیشگیری یا تشدید رفتارهای خشونت آمیز در کودکان موثر باشند. در این راستا، برنامه های آموزش والدین به عنوان یک راهبرد موثر برای ارتقاء مهارت های فرزندپروری مثبت و کاهش رفتارهای خشونت آمیز در کودکان، مورد توجه قرار گرفته اند. این برنامه ها با هدف توانمندسازی والدین در زمینه مدیریت رفتار کودکان، بهبود ارتباطات خانوادگی، آموزش مهارت های حل مسئله، و ترویج انضباط مثبت، طراحی و اجرا می شوند. پژوهش حاضر به مرور نظام مند مطالعات انجام شده در زمینه تاثیر برنامه های آموزش والدین بر کاهش خشونت فرزندان در مدارس ابتدایی می پردازد. هدف اصلی این مرور، شناسایی و تحلیل اثربخشی مداخلات مبتنی بر آموزش والدین و ارائه یک دیدگاه جامع در مورد راهکارهای موثر برای کاهش خشونت در این گروه سنی است. نتایج این مرور می تواند به دست اندرکاران آموزش و پرورش، سیاست گذاران، و والدین کمک کند تا با اتخاذ رویکردهای مبتنی بر شواهد، به ایجاد محیط های آموزشی امن تر و سالم تر برای کودکان بپردازند و از بروز رفتارهای خشونت آمیز در مدارس ابتدایی پیشگیری کنند. در این مقاله تلاش شده است تا با بررسی عمیق ادبیات موجود، به جنبه های مختلف این موضوع پرداخته شود و راهکارهای عملی برای مداخله ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

آموزش والدین ، خشونت فرزندان ، مدارس ابتدایی ، فرزندپروری مثبت ، پیشگیری