نقش آموزش مهارت های زندگی در مقابله با خشونت در دوره تحصیلی ابتدایی

خشونت در مدارس، پدیده ای پیچیده و چندوجهی است که می تواند تاثیرات مخربی بر سلامت روانی، پیشرفت تحصیلی و آینده دانش آموزان داشته باشد. این معضل نه تنها محیط آموزشی را ناامن می سازد، بلکه منجر به افت کیفیت یادگیری، افزایش اضطراب و کاهش مشارکت دانش آموزان می شود. در این میان، دوره تحصیلی ابتدایی به دلیل اهمیت شکل گیری شخصیت و مهارت های اجتماعی در این سنین، از حساسیت ویژه ای برخوردار است. آموزش مهارت های زندگی به عنوان یک رویکرد پیشگیرانه و توانمندسازی، نقش محوری در مقابله با خشونت در این دوره ایفا می کند. مهارت های زندگی شامل طیف وسیعی از توانایی ها از جمله خودآگاهی، همدلی، مهارت های ارتباطی، حل مسئله، تصمیم گیری، تفکر انتقادی، تفکر خلاق، مدیریت هیجانات و مقابله با استرس است که هر یک به نوعی در کاهش رفتارهای خشونت آمیز و تقویت روابط سالم موثرند. با آموزش این مهارت ها، دانش آموزان قادر خواهند بود تا احساسات خود را به درستی شناسایی و ابراز کنند، نیازهای دیگران را درک نمایند، به شیوه های سازنده با تعارضات مواجه شوند و راه حل های مسالمت آمیز برای مشکلات بیابند. این آموزش ها به دانش آموزان کمک می کند تا رفتارهای پرخطر و خشونت آمیز را تشخیص دهند و از خود در برابر آن ها محافظت کنند. علاوه بر این، تقویت مهارت های اجتماعی و عاطفی، منجر به بهبود فضای کلاس و مدرسه، افزایش احترام متقابل و کاهش موارد قلدری و پرخاشگری می شود. پژوهش های متعددی بر اثربخشی برنامه های آموزش مهارت های زندگی در کاهش خشونت در مدارس تاکید کرده اند. هدف این مقاله مروری، بررسی نقش آموزش مهارت های زندگی در مقابله با خشونت در دوره تحصیلی ابتدایی و ارائه یک چارچوب جامع برای اجرای موثر این برنامه ها است. این پژوهش با بررسی ادبیات موجود، به تحلیل ابعاد مختلف خشونت در مدارس ابتدایی و چگونگی تاثیرگذاری هر یک از مهارت های زندگی بر کاهش آن می پردازد و راهکارهای عملی را برای دست اندرکاران آموزش و پرورش پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های زندگی ، خشونت ، دوره ابتدایی ، پیشگیری ، مهارت های اجتماعی.