بررسی نقش محیط آموزشی در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه در یادگیرندگان ابتدایی

پرخاشگری یکی از چالش های رفتاری جدی در مدارس ابتدایی است که می تواند تاثیرات مخربی بر رشد تحصیلی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان داشته باشد. این مقاله مروری به بررسی نقش محیط آموزشی در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه در یادگیرندگان ابتدایی می پردازد. هدف اصلی این پژوهش، تبیین ابعاد مختلف محیط آموزشی و چگونگی تاثیرگذاری آن بر بروز و کاهش پرخاشگری در کودکان است. محیط آموزشی، شامل ابعاد فیزیکی، اجتماعی و روانی، از طریق عوامل متعددی مانند جو عاطفی کلاس، روابط معلم و دانش آموز، برنامه های درسی، فرصت های مشارکت دانش آموزان و سیاست های مدرسه، می تواند بر رفتارهای پرخاشگرانه تاثیر بگذارد. این مطالعه با رویکرد تحلیلی-توصیفی، به بررسی عمیق مفاهیم پرخاشگری، محیط آموزشی و تعاملات آن ها می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که یک محیط آموزشی مثبت و حمایت گر، با تاکید بر مهارت های اجتماعی، حل مسئله، همدلی و احترام متقابل، می تواند به طور قابل توجهی رفتارهای پرخاشگرانه را کاهش داده و فضایی امن و مساعد برای یادگیری فراهم آورد. در این راستا، نقش معلمان به عنوان تسهیل گر و الگو، اهمیت ویژه ای دارد. همچنین، مشارکت خانواده ها و جامعه در ایجاد یک محیط آموزشی سالم و پویا، از عوامل کلیدی در پیشگیری و مداخله در رفتارهای پرخاشگرانه محسوب می شود. در نهایت، این مقاله بر لزوم اتخاذ رویکردی جامع و چندبعدی برای کاهش پرخاشگری در مدارس ابتدایی تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، محیط آموزشی ، یادگیرندگان ابتدایی ، روابط معلم و دانش آموز ، مهارت های اجتماعی