نقش معلمان عشایری در ترویج آموزش پایدار و انعطاف پذیر

این مقاله با هدف بررسی نقش معلمان عشایری در تلفیق آموزش پایدار و انعطافپذیر در جوامع کوچ نشین انجام شده است. با استفاده از روش کیفی و مطالعه موردی در مناطق عشایری شهرستان لردگان، دادهها از طریق مصاحبه با ۲۰ معلم و مشاهده مشارکتی در ۵ مدرسه سیار گردآوری شدند. یافته ها نشان میدهند که معلمان عشایری با ادغام مفاهیم زیست محیطی در برنامه های درسی، تقویت عدالت جنسیتی، و استفاده از روشهای آموزشی سازگار با سبک زندگی عشایر، نقش محوری در تحقق اهداف توسعه پایدار (SDG۴) ایفا میکنند. چالشهای اصلی شامل کمبود امکانات، مقاومت فرهنگی، و نبود حمایت سیستماتیک است. راهکارهای پیشنهادی بر آموزش تخصصی معلمان، توسعه فناوریهای کمهزینه، و تقویت همکاری نهادهای دولتی و غیردولتی تاکید دارند.همچنین، مطالعه تطبیقی سیستم های آموزشی عشایری در کشورهای مختلف می تواند الگوهای موفق را برای بهبود کیفیت آموزش در ایران معرفی نماید. در نهایت، این پژوهش بر ضرورت تبدیل تجربیات معلمان عشایری به الگوهای سیاستی تاکید می کند تا آموزش نه به عنوان یک خدمت متمرکز، بلکه به مثابه فرایندی مشارکتی و مبتنی بر نیازهای واقعی جوامع محلی تعریف شود.

کلیدواژه ها:

آموزش پایدار ، آموزش انعطاف پذیر ، معلمان عشایری ، جوامع کوچ نشین ، توسعه آموزشی