پارادوکس ورزشکاران استقامتی ( ارتباط بین تجمع چربی بافت عضلانی و حساسیت انسولین در ورزشکاران استقامتی و افراد چاق)

تجمع چربی سبب می گردد چربی در بافت هایی به جز بافت ذخیره چربی (ادیپوز) مانند عضله نیز انباشت شود. در سلول های عضلانی چربی به صورت قطرات چربی ذخیره می شود. در سلول های عضلانی قطرات چربی این توانایی را دارند که چربی را به شکل مطمئن ذخیره نمایند، اما این ظرفیت دارای محدودیت است، به گونه ای که افزایش بیش از اندازه ذخیره چربی می تواند منجر به اختلال در عملکرد طبیعی سلول شود. با افزایش وزن و چاقی میزان محتوای چربی درون سلول های عضلانی افزایش می-یابد و این موضوع با مقاومت به انسولین ارتباط مستقیم دارد، اما این پدیده در ورزشکاران استقامتی متفاوت است، به گونه ای که علی رغم افزایش محتوای چربی درون عضلانی، افزایش حساسیت به انسولین مشاهده می شود. احتمالا محل ذخیره چربی، محتوای چربی و ترکیب قطرات چربی، همراه باوجود لیپیدهای بیو اکتیو، ممکن است بین ورزشکاران و افراد چاق و احتمالا دارای دیابت نوع دو متفاوت باشد. پروتئین هایی که سطح قطرات لیپید را می پوشانند احتمالا بر سیگنال دهی و متابولیسم آن ها تاثیر می-گذارند. این پروتئین ها همچنین به تعامل بین قطرات لیپید و سایر اجزای سلولی و همچنین موقعیت آن ها کمک می کنند. این مقاله با مرور تحقیقات قبلی در مورد ارتباط بین قطرات چربی در عضلات اسکلتی و اختلالات متابولیک، نقش پروتئین ها در تنظیم متابولیسم و اثرات فعالیت بدنی بر روی این اندامک ها و تفاوت در تجمع چربی در بافت عضلانی بین ورزشکاران و افرادی که چاق هستند یا دیابت نوع ۲ دارند را بررسی می کند.

کلیدواژه ها:

قطرات چربی ، عضله اسکلتی ، بیماری های متابولیک ، پارادوکس چربی عضلانی ، ورزشکاران استقامتی