اثربخشی بازی درمانی بر حافظه فعال دانش آموزان ابتدایی دارای افت تحصیلی شهر اصفهان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی بازی درمانی بر حافظه فعال دانش آموزان ابتدایی دارای افت تحصیلی بود. طرح این پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان مقطع ابتدایی مدارس شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ تشکیل دادند. آزمودنی ها با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. نمونه تحت مطالعه شامل ۳۰ دانش آموز ۹ تا ۱۱ ساله مدرسه سعدی بود که به صورت تصادفی به دو گروه گواه (۱۵ نفر) و آزمایش (۱۵ نفر) تقسیم شدند. در گروه آزمایش روش مداخله به صورت برنامه بازی درمانی مبتنی بر رویکرد گشتالت برگرفته از کتاب بازی درمانی گشتالت بلوم (۲۰۱۹) بود و جهت جمع آوری داده ها از آزمون حافظه فعال دانیمن و کارپنتر (۱۹۸۰) استفاده شد. یافته ها نشان داد بازی درمانی بر حافظه فعال دانش آموزان ابتدایی دارای افت تحصیلی اثر داشته است و با توجه به ضریب اثر می توان بیان کرد که بازی درمانی به ترتیب بر پردازش ۷.۴۳ درصد و بر بعداندوزش ۷.۳۵ درصد اثر داشته است.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی درمانی ، حافظه فعال ، دانش آموزان ابتدایی ، افت تحصیلی