اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر روابط والد- فرزندی ، انعطاف پذیری روانشناختی و خودکارآمدی نوجوانان دختر شهر بندر امام خمینی(ره)

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر روابط والد-فرزندی ، انعطافپذیری روانشناختی و خودکارآمدی نوجوانان دختر مقاطع متوسطه در سال ۱۴۰۳ بود. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری نوجوانان دختر مقاطع متوسطه شهرستان بندر امام خمینی (ره) بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس،۳۰ دانش آموز انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برنامه آموزشی در ۸ جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. ابزار پژوهش، مقیاس روابط والد- فرزندی مارک و همکاران ( ۱۹۸۳ )، انعطافپذیری روانشناختی مارتین و روبین ( ۱۹۹۵ ) و خودکارآمدی شرر و همکاران ( ۱۹۸۲ ) بودند. دادهها از طریق تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک متغیره، تحلیل شدند. نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر روابط والد -فرزندی، انعطافپذیری روانشناختی و خودکارآمدی نوجوانان پسر نقش معناداری در افزایش روابط والد- فرزندی، انعطافپذیری روانشناختی و خودکارآمدی دارد. همچنین این برنامه، بر بهبود روابط والد _ فرزندی، انعطافپذیری روانشناختی و خودکارامدی موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد ، انعطافپذیری روانشناختی ، روابط والد- فرزندی ، خودکارآمدی ، نوجوانان دختر