اثربخشی روان درمانی بی نفردی بر کاهش علیم افسردگی زنان افسرده شهر اصفهان

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی روان درمانی بی نفردی بر کاهش علیم افسردگی زنان افسرده ۲۰ تا ۵۰ سال شهر اصفهان بوده است. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زنان افسرده شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود. ۳۰ نفر از زنان افسرده تشخیص داده شدند، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل همتا سازی شدند. ابزار پژوهش شامل، پرسشنامه افسردگی بک(BDI-II) بود. درمان در قالب ۱۲ جلسه ۵۰ الی ۶۰ دقیقه ای در گروه آزمایش به صورت انفرادی اجرا شد. در پایان دو گروه پرسشنامه یادشده را به عنوان پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. تحلیل نتایج بیانگر تاثیر روان درمانی بی نفردی بر کاهش علیم افسردگی زنان افسرده شهر اصفهان در گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل بود. به طور کلی یافته ها نشان می دهد، روان درمانی بی نفردی بر کاهش علیم افسردگی موثر است.

کلیدواژه ها:

روان درمانی بی نفردی ، علیم افسردگی ، زنان افسرده