اثربخشی طرحواره درمانی بر تنظیم هیجان زنان دارای نشانگان پرخوری عصبی شهر اصفهان

عوامل روانشناختی از جمله عوامل مهم و زیربنایی در درمان بیماران مبتلا به پرخوری عصبی می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تنظیم هیجان زنان دارای نشانگان پرخوری عصبی شهر اصفهان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان عضو انجمن پرخورهای گمنام شهر اصفهان در سال ۱۴۰۳ بود. نمونه گیری به روش هدفمند انجام شد. تعداد ۳۰ نفر از زنان عضو انجمن پرخورهای گمنام شهر اصفهان به روش تصادفی انتخاب و در دو گروه کنترل (۱۵ نفر) و آزمایش (۱۵ نفر) گمارش شدند. ابزار پژوهش عبارت از پرسشنامه تنظیم هیجان (گارنفسکی، کرایج و اسپینهاون، ۲۰۰۶) بود و داده های آماری از طریق آزمون تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS۲۶ تحلیل شد. شرکت کنندگان گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش جلسات طرحواره درمانی قرار گرفتند و اعضای گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. نتایج نشان داد که طرحواره درمانی به طور کلی بر تنظیم هیجان زنان دارای نشانگان پرخوری عصبی شهر اصفهان اثربخش بود (p < ۰.۰۵). همچنین طرحواره درمانی بر مولفه های تنظیم هیجان به غیر از سرزنش خود و توجه مجدد مثبت موثر بود (p < ۰.۰۵). بر این اساس می توان چنین نتیجه گرفت که طرحواره درمانی بواسطه شناخت و به چالش کشیدن طرحواره های ناسازگار می تواند به زنان دارای نشانگان پرخوری عصبی کمک کند تا با استفاده از راهبردهای مقابله ای سلامتر و ارتقاء روابط با دیگران، تنظیم هیجان خود را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، تنظیم هیجان ، پرخوری عصبی